درمان بی اختیاری ادرار
برای این که به درمان قطعی بی اختیاری رسید مانند همه ی بیماری های دیگر می توان از روش های درمانی مختلفی استفاده کرد. گاهی برای درمان بی اختیاری بهتر است از روان درمانی استفاده شود. در این روش پزشک متخصص زنان با بررسی عملکرد مثانه در طول شبانه روز برنامه ای زمان بندی شده برای تخلیه مثانه در اختیار بیمار قرار می دهد و به بیمار توصیه می کند در فواصل زمانی گفته شده مثانه را تخلیه کند.
در روش رفتار درمانی معمولا از روش کگل که روشی برای تقویت عضله نگهدارنده ادرار است استفاده می شود. با این روش کنترل بر ادرار در فرد بیشتر شده و از بی اختیاری ادرار جلوگیری می کند. روش دیگر در درمان بی اختیاری ادرار استفاده از دارو های درمان بی اختیاری ادرار است. در این روش با استفاده از دارو هایی درمان بی اختیاری ادرار که باعث مسدود شدن پیام های عصبی تکرر ادرار استفاده می شود. داروهای درمان بی اختیاری ادرار انواع مختلفی دارند که متناسب با نوع بیماری تجویز می شود.
نورومدولاسیون روشی دیگر در درمان این بیماری محسوب می شود. اگر پزشک متخصص زنان با استفاده از دارو یا رفتار درمانی به نتیجه درمانی مناسب نرسد از روش تحریک عصب های مثانه که از ناحیه ستون فقرات خارج شده است استفاده می کند که به این کار نورومدولاسیون می گویند.
بی اختیاری ادرار خانم ها
استفاده از دستگاه واژینال در درمان قطعی بی اختیاری ادرار می تواند کمک کننده باشد. یکی از دلایلی که باعث بی اختیاری در خانم ها می شود ضعف عضله های لگنی است که کار نگه داری مثانه را انجام می دهند. گاهی این عضله ضعیف شده و باعث بی اختیاری ادرار می شود. پزشک در این روش پساری را که یک حلقه سفت می باشد را در داخل واژن قرار می دهد. این حلقه با وارد کردن فشار باعث می شود که مجاری ادراری در جای خود قرار بگیرد و از بی اختیاری یا عفونت های واژن جلوگیری کند.
گاهی برای درمان این بیماری از تزریق عامل های حجیم کننده مانند کلاژن یا کربن استفاده می کنند. این عامل در نزدیکی مجاری ادرار تزریق می شود و باعث حجیم شدن بافت های اطراف مثانه و مجاری ادراری می شود. با ضخیم شدن این بافت ها دهانه مثانه بسته می شود و بی اختیاری ادرار رخ نمی دهد.
بی اختیاری ادرار خانم ها
گاهی در بین روشهای درمانی این بیماری با تشخیص پزشک متخصص زنان اصفهان از جراحی استفاده می شود. استفاده از جراحی زمانی جائز است که بر اثر عواملی مانند زایمان مثانه جابجا شده باشد. در جراحی مثانه به جای خود کشیده می شود و در آن موقعیت ثابت می شود. جراحی در مورد بی اختیاری ادرار به روش های رتروپوبیک و اسلینگ انجام می گیرد. استفاده از هر کدام از این روش ها متناسب با وضعیت بیمار و تشخیص پزشک انتخاب می شود.
گاهی در روشهای درمانی لازم است از کاتتریزاسیون استفاده کرد. افرادی که دچار آسیب های نخاعی یا ضعف حجم عضلانی شده اند برای تخلیه مثانه خود باید از سوند استفاده کنند. استفاده از سوند در برخی بیماران به صورت موقتی است اما بیمارانی هم هستند که باید به صورت دائمی از آن استفاده کنند. در این درمان باید مثانه از لحاظ عفونت های مجاری ادراری به طور مرتب معاینه شود.
پرینورافی و بی اختیاری ادرار
پرینورافی در واقع ایجاد افتادگی در رحم و مثانه می باشد. افتادگی رحم در واقع پایین آمدن رحم از جای طبیعی خود است. این افتادگی زمانی در خانم ها ایجاد می شود که عواملی مانند بالا رفتن سن، زایمان، فشار ناشی از حاملگی و یا جراحی وجود داشته باشد. وقتی که رحم یا مثانه از جای خود خارج می شوند به دیواره های واژن فشار وارد می شود و این فشار می تواند عوارضی را به دنبال داشته باشد. یکی از این عوارض بی اختیاری در خانم ها است.
از علائمی که به وسیله ی آن بیماری پرینورافی می تواند خود را نشان دهد می توان احساس فشار در ناحیه لگن، احساس کشش در ران ها، احساس پری در زیر دل، احساس کشش در ناحیه تحتانی کمر و بی اختیاری ادرار در حین رابطه جنسی را نام برد. در افرادی که به این بیماری دچار هستند مصرف فراوان فیبر در رژیم غذایی به شدت توصیه می شود. سیگار کشیدن و مصرف مواد کافئین دار در این افراد می تواند شدت بیماری را بیشتر کند. انجام ورزش های مناسب طبق نظر پزشک می تواند در درمان موثر واقع شود. گاهی در این افراد به دلیل بالا بودن میزان افتادگی و مشکلات آن لازم است که از جراحی استفاده شود. این جراحی در خانم هایی که زایمان طبیعی داشته اند رایج تر است.
