نحوه درمان پرولاپس رحم و مثانه
پرولاپس رحم | افتادگی رحم خفیف به درمان خاصی نیازمند نبوده و معمولا تمرینات و ورزش‌هایی می توانند سبب پیشرفت معالجه شوند که موجب محکم شدن عضلات و رباط‌های کف لگن گردند، اما در صورتی که بیماری در سطح خطرناکی بوده و فعالیت‌های بیمار را دچار مشکل نماید، مراجعه کننده حتما باید معالجه شود. به طور معمول نشانه های ضعیف با تمرینات بدنی، هورمون تراپی و شياف واژینال در صورت نیاز معالجه می گردند. موارد دیگر احتمال دارد به جراحي نيازمند باشند. اگر نشانه های این بیماری بعد از گذشت سه ماه کماکان بهبود نیابند، پزشک متخصص زنان می تواند در صورت تمایل بیمار را جراحی کند.
از طریق روش های زیر می توان پرولاپس رحم را معالجه کرد:
• کم کردن وزن برای کاهش فشار وارده بر روی عضلات لگن
• اجتناب از وزنه برداری
• انجام تمرینات کگل برای تقویت عضلات واژن
• استفاده از پساری که با هدف حفظ، محکم کردن و تقویت رحم و دهانه رحم در محل مناسب و درست می باشد که از طریق واژن در قسمت زیر دهانه رحم جایگذاری می گردد. معمولا پرولاپس های خطرناک مثانه که با پساری نیز غیر قابل‌کنترل می باشند، برای درمان به عمل نیاز مبرم خواهند داشت.
جهت انجام این عمل پزشک متخصص زنان می تواند با بررسی شرایط بیمار به بیهوشی عمومی، بی‌حسی منطقه‌ای یا بی‌حسی موضعی بپردازد. در عمل های کوچک‌تر، مراجعین بلافاصله ترخیص شده و به خانه باز می گردند.
سایر راههای درمان پرولاپس رحم
• مصرف استروژن با تجویز اورولوژیست جهت تقویت بازسازی و احیای بافت واژن
• تحریک الکتریکی: پزشک از یک کاوشگر متصل به دستگاه جهت ایجاد جریان های الکتریکی ضعیف برای عضلات مورد نظر درون واژن یا کف لگن استفاده می نماید. این جریان‌ها، به عضلات فشار وارد کرده و سبب آنها می شوند و موجب بهبود عضلات می شوند. نوعی تحریک الکتریکی با تهاجم کمتر که از خارج از بدن، باعث تحریک عصب زهاری (پاندندال) شده و سبب فعالسازی عضلات کف لگن می گردند، علاوه براین به معالجه بی‌اختیاری ادرار نیز کمک می نماید.
• بیوفیدبک: حسگری برای مانیتورینگ حرکات عضلانی واژن و کف لگن می باشد. ضمنا، دکتر فعالیت هایی جهت بهبود عضلات این قسمت از بدن پیشنهاد می کند که به انقباض عضلات دیواره‌ی واژن کمک کرده و سبب رفع نشانه های پرولاپس مثانه را برطرف می گردد یا آنها را تسکین می‌دهند.
• جراحی ترمیمی رحم که در طول این جراحی، پزشک رحم را در جای خود تثبیت کرده و عضلات را به یکدیگر نزدیک می کند.
• عمل واژن یا ایجاد برش بر روی ناحیه شکمی یا توسط لاپاراسکوپی صورت می گیرد که معمولا بر طبق سن فرد، سطح نشانه های بیماری، سابقه بیماری های دیگر، تمایل برای بارداری در آینده و تمایل برای داشتن ارتباط جنسی برگزیده شده و هدف آن بازگرداندن آناتومی طبیعی بدن، کم کردن نشانه های بیماری، بازگردن عملکرد طبیعی مثانه و روده و افزایش توانایی فرد جهت برقراری ارتباط جنسی می باشد.
• همچنین هیسترکتومی که در طول این روش متخصص زنان رحم را از طریق شکم یا واژن خارج کرده که باعث ناتوانی در حفظ و نگهداری مثانه شده و در نتیجه پرولاپس مثانه را در پی خواهد داشت.
جراحی پرولاپس رحم و مثانه
اگر پزشک متخصص زنان صلاح بداند که انجام عمل بر عواقب آن برتری دارد، انجام عمل را برای بیمار تجویز می کند که امری مرسوم بوده بیشتر بیماران پس از مدت زمان کوتاهی، تقریبا شش هفته، می توانند کارهای روزمره خود را از سر بگیرند. مع هذا، این احتمال نیز وجود دارد که متخصص جهت جلوگیری از عوارض بعدی و بازگشت بیماری تا مدت زمان شش ماه فرد را از هرگونه فعالیتی که به مثانه فشار بیاورد منع کرده یا آنها را به حداقل برساند.
جراحی ترمیمی و عمل پرینورافی
عمل ترمیمی یکی از انواع عمل‌های درمان پرولاپس اندام‌های حفره لگنی است که جهت بهبود و حفظ موقعیت اندام‌ها انجام می گیرد. این جراحی به طور معمول با بی هوشی همراه بوده و پزشک اندام‌های لگن برش‌هایی را در واژن جهت درمان ایجاد می نماید. در شرایطی که فرد تصمیمی مبنی بر بارداری داشته باشد، پیشنهاد اورولوژیست تاخیر در زمان جراحی خواهد بود؛ زیرا زایمان در این شرایط باعث افزایش عفونت و بازگشت بیماری خواهد بود.
در این مواقع متخصص زنان توصیح می کنند که تنگی واژن زیاد نباشد، چون اثرات جانبی مانند روابط جنسی دردناک و در پی آن سردی جنسی را در پی دارد. به طور معمول این عمل نیازی به بی هوشی نداشته و ازطریق بی حسی موضعی در مدت زمانی کوتاه در حدود 30 تا 60 دقیقه صورت می گیرد.
چه افرادی کاندیدای استفاده از این عمل جراحی هستند؟
1- بیمارانی که مشکل شلی عضلات کف لگن داشته و نارضایتی جنسی موجب افسردگی و سرخوردگی آنها می گردد.
2- بیمارانی که پرولاپس مثانه و رحم دارند.
3- بیمارانی که به سبب افزایش سن و یا زایمان های مکرر دچار شلی واژن شدند.
4- مراجعینی که هنگام برقراری ارتباط جنسی دچار اختلال بوده و به ارگاسم نمی رسند.
5- بیمارانی که دارای تیرگی ناحیه ی تناسلی هستند.
6- افراد با سن بالا
7- افرادی که زایمان های طبیعی مکرری داشته اند.
8- افرادی که به دلایل ژنتیکی بافت واژن آنها دچار شل شدگی شده باشد.
9- افرادی که به دلیل گشادی واژن، دچار عفونت های زیاد واژن و رحم می شوند.
کسانی نباید عمل پرینورافی را انجام دهند ؟
- افراد باردار و یا افرادی که تا سه ماه آینده قصد باردار شدن دارند.
- زنان با سیستم ایمنی ضعیف
- بانوان دارای بیماری های خاص
- خانم هایی با حساسیت های خاص (با نظر پزشک).
آیا عمل پرینورافی فواید و عوارضی هم دارد؟
از مزایای جراحی پرینورافی طول مدت کوتاه جراحی و تسریع دربهبودی است، فرد بعد از زمان 62 ساعت توانایی انجام کارهای روزمره خود را خواهد داشت. شاخصترین خصوصیت این جراحی نداشتن اثر جانبی می باشد. این عمل همزمان با رفع تیرگی ناحیه تناسلی و لابیا پلاستی انجام می شود. جهت پیشگیری از عفونت واژینال بعد از جراحی رعایت بهداشت الزامی است. اگر واژن بیشتر از حد مجاز تنگ گردد، ارتباط جنسی می تواند دردناک باشد.
مطالب پیشنهادی متخصص زنان اصفهان :
